Małgorzata Kwiatkowska PREZES RADY NACZELNEJ POLONII AUSTRALIJSKIEJ
Edmund Obiała urodził się w 1946 roku we wsi Niszczewice, w gminie Złotniki Kujawskie. Ukończył studia na Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym w Bydgoszczy, a następnie uzyskał tytuł magistra inżyniera w zakresie budowy dróg i mostów na Politechnice Poznańskiej. Swoją edukację kontynuował na Politechnice Wrocławskiej, gdzie obronił doktorat. Przez całe życie nieustannie doskonalił swoje umiejętności i poszerzał wiedzę.
W młodości trenował lekkoatletykę i karate w klubie sportowym Zawisza Bydgoszcz. Był współorganizatorem pierwszych Mistrzostw Polski w karate. Interesował się teatrem, kinem, muzyką country i sportem — choć sam nigdy nie nauczył się pływać.
W 1981 roku, wraz z żoną Grażyną, wyemigrował do Australii, gdzie rozpoczął nowy rozdział życia i kariery. Mimo tego, że zamieszkał daleko od Polski, nigdy nie zapomniał o swojej ojczyźnie. Przez 25 lat wspierał edukację wielu zdolnych, ale niezamożnych uczniów ze szkoły w rodzinnych stronach, pomagając im realizować marzenia o zdobywaniu wiedzy.
Edmund — znany przyjaciołom jako „Edek” — był wybitnym inżynierem budownictwa oraz dyrektorem wielu prestiżowych projektów realizowanych na całym świecie. Był wzorem do naśladowania, inspiracją, a zarazem człowiekiem skromnym. Posiadał niezwykłą zdolność zarządzania złożonymi przedsięwzięciami, co dla wielu z nas pozostaje trwałą motywacją i bodźcem na przyszłość.
Po przybyciu do Australii pracował przy budowie stadionu Parramatta oraz Sydney Football Stadium – wówczas największego obiektu sportowego w kraju – a także przy prestiżowym wieżowcu Chifley Tower w centrum Sydney.
W 1994 roku wygrał międzynarodowy konkurs na projekt i budowę stadionu olimpijskiego na igrzyska „Sydney 2000”, który został ukończony w 1999 roku. W uznaniu tego osiągnięcia, Polski Komitet Olimpijski mianował go attaché olimpijskim reprezentacji Polski.
Jako organizacja polonijna Olimpol mieliśmy zaszczyt współpracować z Edmundem podczas przygotowań i trwania Igrzysk Olimpijskich, wspierając polskich sportowców. Łączyła go autentyczna więź ze środowiskiem sportowym – sport był jego pasją, a przyjaźnie, które wtedy zawarł, trwały aż do ostatnich dni jego życia. Jeszcze w styczniu tego roku kibicował polskim tenisistom podczas drużynowych mistrzostw świata – United Cup – w Sydney, w towarzystwie wielu przyjaciół.
W uznaniu jego oddania i nieocenionego wsparcia dla polskiego sportu, został odznaczony Złotym Medalem Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
Po zakończeniu igrzysk w Sydney Edmund wyjechał do Europy, gdzie objął kierownicze stanowiska przy tak prestiżowych projektach jak Munich City Tower, stadion Evertonu w Liverpoolu oraz stadion Chelsea w Londynie.
Rok przed igrzyskami w Sydney został dyrektorem generalnym projektu budowy nowego stadionu Wembley w Londynie. W 2006 roku powrócił do tego projektu jako doradca Ministerstwa Sportu i doprowadził budowę do końca w 2007 roku.
Jako główny koordynator techniczny był odpowiedzialny za projektowanie i realizację wielu obiektów sportowych na Igrzyska Olimpijskie Londyn 2012. Następnie podjął kolejne wyzwania zawodowe w Abu Zabi, a w 2011 roku powrócił do Sydney, gdzie kierował budową podziemnego systemu logistycznego w Operze w Sydney, a także innymi projektami infrastrukturalnymi.
Edmund był wielokrotnie nagradzany za swoje dokonania. Wśród najważniejszych wyróżnień znalazły się: Grand Prix od National Arborist Association za arborystykę (1999) oraz British Construction Industry International Award za projekt i budowę Stadionu Australia (1999).
Był człowiekiem niezwykle życzliwym, cierpliwym, spokojnym i opanowanym. Potrafił z kamienną twarzą opowiedzieć najzabawniejszy dowcip. Był również uważnym słuchaczem, potrafił wesprzeć dobrym słowem i mądrą radą.
Najważniejszą osobą w jego życiu była jego żona Grażyna – powierniczka i najlepsza przyjaciółka, z którą przeżył 59 pięknych lat.
Jan Paweł II powiedział: „Człowiek nie umiera całkowicie, jeśli trwa w pamięci i sercu innych.”
I tak właśnie jest w przypadku naszego przyjaciela. Życzliwość, mądrość i przyjaźń Edka pozostaną z nami na zawsze.
Zmarł w Sydney 23 kwietnia 2025 roku.
Będziemy go wspominać z wdzięcznością i szacunkiem, a Jego dziedzictwo będzie trwać.
autor: Małgorzata Kwiatkowska,
PREZES RADY NACZELNEJ POLONII AUSTRALIJSKIEJ
Zdjęcie główne: Edmund Obiała. Fot. Z archiwum Edmunda Obiały
Zarząd Olimpolu w Klubie Polskim w Ashfield, 1999 rok. L-P: Maciej Swaczyński, Edmund Obiała, Jerzy Gabara, Małgorzata i Bolesław Kwiatkowscy, Jerzy Maciejak, wiceprezes PKOl Aleksander Rokinier, Janusz Krzywicki i Paweł Otrębski. Fot. Archiwum Małgorzaty Kwiatkowskiej
Edmund Obiała z żoną Grażyną, 22 lutego 2025. Fot. Teresa Szozda
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
PORTAL POLONII
BADANIA NAUKOWE NAD POLONIĄ I POLAKAMI ZA GRANICĄ
PROJEKT FINANSOWANY PRZEZ MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W KONKURSIE „POLONIA I POLACY ZA GRANICĄ 2024 - REGRANTING”
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Portal Polonii (portalpolonii.pl) łączący w swoich publikacjach rezultaty badań naukowych nad polską diasporą z bieżącymi informacjami o działalności Polonii, jest wielopłaszczyznową platformą wymiany myśli i doświadczeń: środowisk badaczy i organizacji polskich oraz polonijnych poza granicami kraju. Dotychczas te perspektywy, pomimo, że uzupełniają się w sposób naturalny, prezentowane były odrębnie. Za tym idzie nowy sposób prezentacji zagadnień związanych z życiem i aktywnością naszych rodaków, potrzebny w równym stopniu Polonii jak i środowisku akademickiemu.
Polonii – co wiemy z analiz badawczych - brakowało często usystematyzowanej, zobiektywizowanej wiedzy na temat m.in. historycznej perspektywy i zrozumienia kulturowych procesów kształtowania się polskich ośrodków na emigracji. Akademikom starającym się śledzić aktualne doniesienia pochodzące od polskich organizacji w świecie, brakowało dotychczas miejsca, w którym na podstawie metodologicznie uporządkowanych źródeł i poddanych krytycznej analizie treści, można wyznaczać trendy i kierunki badań nad Polonią. Dzięki Portalowi Polonii oba wymienione aspekty spotykają się w jednym, powszechnie dostępnym miejscu, tworząc synkretyczną całość, z perspektywą dalszego rozwoju. Portal dostarcza także – co ważne - wieloaspektowej informacji o Polonii rodakom w kraju, wśród których poczucie wspólnoty ponad granicami jest w ostatnich latach wyraźnie zauważalne.
